بخش نخست/
۱٫ سخنِ نخست
هنوز هم باورمند به ‌این نظریه‌ هستم که شعر اتفاقی است که در زبان رخ می‌دهد و به ‌قولی، شعر توطیۀ سازمان‌یافته علیه زبانِ معیار است(مارتین، ۱۳۹۵: ۲۱). اتفاق در زبان، به معنای محضِ گشودن زبان و به ‌قول قدما پوشانیدن حریرِ وزن و قافیه بر قامت کلام نیست، بل اتفاق … ادامه خواندن نگاهی به ‌«پیامبر مجنون»؛ چهارمین مجموعه‌شعرِ روح‌الله بهرامیان